مطالعه اثرات محافظتی کروسین بر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی تجربی کبد در موش صحرایی

   خونرسانی مجدد پس از ایسکمی ممکن است باعث بروز آسیب­های متابولیکی و ساختاری در کبد شود. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر کروسین بر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کبد در موش­های صحرایی بود. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار به‌طور تصادفی به چهار گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1- گروه شاهد: موش­های دستکاری نشده؛ 2- گروه کنترل جراحی: موش­هایی که تحت جراحی به­جز ایسکمی-بازخونرسانی قرار گرفته و نرمال سالین دریافت کردند؛ 3- گروه ایسکمی-بازخونرسانی: موش­هایی که 45 دقیقه تحت ایسکمی، سپس 45 دقیقه دیگر در معرض خونرسانی مجدد کبد قرار گرفتند؛ 4- گروه ایسکمی-بازخونرسانی و تیمار با کروسین: موش­هایی که با کروسین (200 میلی­گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) مورد پیش­درمانی قرار گرفتند. موش­ها پس از اخذ نمونه­های خون و بافت کبد آسان­کشی شدند. آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز سرم اندازه­گیری شد. مالون­دی­آلدئید و فعالیت آنزیم­های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در هموژنات بافت کبد اندازه­گیری شد. همچنین، آسیب­شناسی بافتی کبد توسط میکروسکوپ نوری انجام شد. در گروه 4،  کروسین به‌طور معنی‌داری (001/0>p) میزان افزایش­یافته آنزیم‌های شاخص آسیب کبد را کاهش و به­طور معنی­داری  (001/0>p)  میزان پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش و سطوح  کاهش­یافته آنتی­اکسیدان­های کبد­ را افزایش داد.  آسیب­ بافتی به­طور معنی­داری در کبدهای تیمار شده با کروسین کاهش پیدا کرد. این نتایج نشان می­دهد که کروسین با خواص آنتی‌اکسیدانی خود، دارای اثرات محافظتی در برابر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی کبد بوده و انتخاب مناسبی برای درمان آسیب­های مرتبط با ایسکمی-بازخونرسانی کبد می­باشد.